Wednesday, September 8, 2010

आशाभित्रको सत्य

.....मृत्युअघि नै
घोर निन्द्रामा
स्याबासी लिएर
आलिङ्गनको आतुरीमा
आउँदा यमराज
मृत्युभोगी
समयको हत्या गरेर
घण्टालाई कुल्चेर
मिनटलाई निमोठेर
सेकेण्डलाई छयाप्पै पक्रेर
घुम्ती-घुम्तामा
चौतारीमा
अबोध शोकमा
प्राणीकोमा होइन ?
नभासिएर कतै
आफूतिर बोलाउँछन् नि
एक लाख रूपियाँको इनाम छ।

बाह्र वर्षपछिको जुनी काट्ने मान्छे
सर्वश्रेष्ठ मानव जीवन रे
देखिन्दैछ दैन्दिन
जिउँदै ह्वासह्वासती गन्हाउने
जस्तै काखीको पसिना।

जिउने क्रममा जीवनलाई
सबथोक रुपियाँ ?
कि दुर्घटना मृत जिउलाई ?

लम्पसार तेर्सिएका मृतकमा
अन्काउन्टेड्
विवेकहीन ?  कमिला
व्यस्त वेस्वार्थपनमा
मेहनतको फल पाउँदैछ
जीवन धान्नेको अभीष्ट
बादलपारिको देशमा।

हजार लाख इनाम
बित्थ्याको जिन्दगीको ?
थुतेर
दिदी-बहिनी नाइटो श्रृङ्गार
दाजु-भाई नाङ्गोलाई अझै नङ्ग्याउने
अकौरवहरू।

आमा-बाबुको
नौ महिनाको कोख फिस्
यस्तै हो इनाम ?
सिद्धिएपछि अन्तरकुन्तरमा
निराकार चित्र मृतकका
एब्स्ट्रयाक्ट आर्ट।

इनाम मृत्युपर्यन्त
निश्चित छ ?
देखिइनुअघि बुद्धिमता
पैसाको बोक्रामै बेहोरिएको हुन्छ जीवन
लेऊ भएर आशामा।
        ...........