Tuesday, September 14, 2010

आजको राजनीतिको कुरा

भारतीय राजनीतिका होनहार राजनितिज्ञहरूको आकस्मिक दार्जिलिङ आगमन र उनीहरूको दार्जिलिङ प्रतिको फोस्रा सहानुभूतिका दुई शब्दमा हाम्रा दार्जिलिङ्गे अनेताहरूको शीर निहुर्‌‍याईमा जनता पनि नेताकै टोपी हेरेर नतमस्तक बन्न बाहेक के नै पो गर्न जानेको छ र..जनताले नेता बनाउँछ भन्ने पूर्वधारणा अहिले समाप्त भएको छ। अहिले त नेताले जनता बनाउँछ भन्ने राजनीतिको ढयाङ्ग्रो पिट्न थालेको छ अनेताहरूले। हाम्राहरूबिचको राजनेता भन्नेहरू आफै आफमा लम्की थाप्ने खेलमा निकै माही भईसेकेका छन्। अनि भाषणमा गणतन्त्रको हननको कुरा बाहेक गर्न के पनि जानेका छैनन्। अनि परबाट आउने खुँखार राजनेताहरूको झूठो आस्वासनमा आशावादी हुन बाहेक केही विकल्प पनि देख्दैनन्। अखबारमा छापिएका घतलाग्दा शीर्षकले जनताको मनमा ठुलो आशा फेरि भरिदिन्छ तर आजकै दिनको लागि मात्र। भोलि त्यो खबर झूठा साबित हुन्छ। घोर निन्दा हुन्छ ।अनि हुन्छ फेरि आन्दोलनको अर्को  जनताले सोँच्दै नसोँचेको , मनमा पच्दै नपचेका कुराको बँठ्याई। तब फेरि प्रश्नको बाडी चल्छ त्यै बुझेर अबुझ बन्ने जनताको मनमा फेरि के हुन्छ र नेता भनेको र राजनीति भनेको यस्तै होला। त्यो हाम्रो लागि हुँदै होइन। अझ अर्को कुरा त हाम्रा राजनीतिका समष्टि अनतर्गत रहेका फुचाफुचि धुपाउरेहरूले भन्दैछन गोर्खालीग या माक्सवादी कम्युनिस्ट पार्टीमा सामेल हुनेहरू गोजमुमो पार्टीको होइन। एकदम सत्य नै  हो त्यो। एउटा मान्छे कतिवटा पार्टीको सदस्य हुन्छ। अनि त्यो मान्छेले आफूलाई जुन पार्टीमा सामाल हुने इच्छा गरे पाउनु पर्ने हो। किनभने त्यै धुपाउरेहरूले फेरि भाषणमा कुरा हाँक्छ जनताले स्वतन्त्र अधिकार पाउन पर्छ भनेर। तीहरूले एकपट्टिबाट हक र अधिकारको कुरा गरेर जनतालाई भिख माग्छन् अनि अर्कोपट्टिबाट त्यै जनतालाई तर्साउँछन्। के भन्ने तब। आज प्रश्नै प्रश्नै तेर्सिएका छन् जनताको सामु।